Over leven en werk van Wim Reimert
Al weer heel wat jaren geleden had ik het genoegen een praatje te mogen houden bij de opening van een expositie. Dat was niet de eerste keer dat ik bij zo’n gelegenheid iets mocht zeggen, maar het was wel voor het eerst dat dat gebeurde op een expositie waar ik ook zelf vertegenwoordigd was. Anders dan de beide andere exposanten, schilderde en knutselde ik toen niet om den brode. Voor het beleg op de boterhammen stond ik voor de klas, in Haren om precies te zijn, op de International School, en leerlingen daar die wisten dat ik liefhebberde in de kunst vroegen mij wel eens: “Meester, wat is uw thema?” Of liever, want ze praten daar Engels op de International School: “Mister, what keeps you busy?” Ik word altijd een beetje kriegelig van zo’n vraag want eerlijk gezegd heb ik geen thema nodig om vooruit te kunnen. Waarmee ik overigens niet gezegd wil hebben dat er uit mijn werk geen grootste gemene deler gedestilleerd kan worden. Wat ik wel wil zeggen is dat ik mij bij de keuze van een onderwerp geen beperkingen wil opleggen en trouwens ook niet bij de keuze van materiaal of techniek. Uitgangspunt van al mijn werk is altijd de bestaande, voor iedereen zichtbare werkelijkheid. Aan die bestaande werkelijkheid wil ik iets toevoegen, want: “Ik zie, ik zie wat jij niet ziet”. En als ik wil dat ook jij het ziet, zal ik het toch eerst zelf zichtbaar moeten maken. En dat doe ik dus. Me dunkt, een mooi streven, en voor wie dat een thema wil noemen: prima, niets op tegen.
Over kunst en natuur is in het verleden wel vaker iets moois gezegd en één uitspraak in het bijzonder is mij sterk bijgebleven. Ik heb hem zelfs gebruikt als titel voor een – wat ik maar zal noemen – schilderij-object. Het citaat is afkomstig van Jacob Bronowski, een van oorsprong Poolse fysicus die later biologie van het menselijk gedrag is gaan doceren. Het luidt als volgt: “Science is nothing else than the search to discover unity in the wild variety of nature … Poetry, painting, the arts are the same search”. In vertaling: Natuurwetenschap is niets anders dan de zoektocht naar eenheid in de wilde verscheidenheid van de natuur … De dichtkunst, de schilderkunst, kunst in het algemeen zoekt precies hetzelfde. Als leraar natuurkunde had ik wat de science betreft enig recht van spreken en ik kan mij wel vinden in die uitspraak. Zo’n zoektocht naar eenheid interpreteer ik dan als het zoeken naar de verborgen werkelijkheid. Je kunt wel zeggen dat wetenschappers en kunstenaars graag iets blootleggen. De naakte werkelijkheid en alles wat daarachter zit, oefent op hen een grote aantrekkingskracht uit. Ten opzichte van wetenschappers hebben beeldend kunstenaars dan wel het grote voordeel dat zij in hun werk de waarheid geweld kunnen aandoen want voor een kunstenaar bestaat de waarheid niet. Alleen zijn eigen waarheid bestaat, althans de waarheid van dit moment. Wellicht is het morgen al weer anders.
1970: Ik was 17 en kon kiezen, natuurkunde of beeldende kunst. Het werd natuurkunde en de beeldende kunst verdween voorlopig uit beeld. Na de studie heb ik geprobeerd het enthousiasme voor het vak door te geven aan leerlingen op scholen in Zambia (van ’80 tot ’86), Overijssel, Friesland en – sinds 1989 – de internationale school in Groningen. Mijn keuze heb ik nooit betreurd. En toch …. knaagde er iets. Broer Paul ging naar de kunstacademie en is beeldend kunstenaar in Berlijn; zus Irma ging naar de kunstacademie en is beeldend kunstenares in Groningen. Een aantal malen heb ik toespraken gehouden bij de opening van hun exposities. Ik zag wat zij deden en ik begon mij af te vragen of ik destijds toch niet …
1996: de toelatingscommissie van Academie Minerva in Groningen is van oordeel dat ik kan worden toegelaten tot de opleiding. Practische bezwaren staan de verwezenlijking van die droom in de weg maar gelukkig zijn er andere mogelijkheden in Leeuwarden waar beeldhouwer René van der Bruggen en schilder Anne Feddema een nieuwe cursus starten: “Beeldend vormgeven. Twee- en driedimensionaal”. Hier was eindelijk een podium waarop ik mijn kunsten kon vertonen.
2010: Ingeschreven in het Documentatiecentrum Beeldende Kunst en Vormgeving van Keunstwurk.
2011: Lid van FRIA, beroepsvereniging beeldend kunstenaars.
2012: Lid van de KunstKring Camminghaburen.
2013: Gestopt met lesgeven, nu fulltime beeldend kunstenaar.
2015: Oprichting van het bedrijf “Wim Reimert art”. 2018: Secretaris van FRIA tot 2024.